𝐀𝐟𝐫𝐢𝐤𝐚𝐚𝐧𝐬𝐞 𝐝𝐨𝐧𝐤𝐢𝐞- 𝐞𝐧 𝐭𝐚𝐱𝐢 𝐩𝐨𝐥𝐢𝐭𝐢𝐞𝐤

Die afgelope 35 jaar is alles moontlik al in Namibië probeer om die onderlinge misverstande tussen vriende, burgers en regeringsinstellings uit die weg te ruim, maar dit bly êrens tussen nêrens.

• 𝘕𝘢𝘷𝘰𝘳𝘴𝘪𝘯𝘨 𝘣𝘦𝘸𝘺𝘴: “𝘐𝘦𝘯𝘨𝘳𝘪𝘦𝘴𝘩” 𝘪𝘴 𝘥𝘪𝘦 𝘦𝘪𝘯𝘵𝘭𝘪𝘬𝘦 𝘱𝘳𝘰𝘣𝘭𝘦𝘦𝘮. 𝘎𝘦𝘦𝘯 𝘸𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳 𝘢𝘭𝘭𝘦 𝘵𝘢𝘭𝘦, 𝘣𝘦𝘩𝘢𝘭𝘸𝘦 𝘛𝘢𝘳𝘦𝘯𝘵𝘢𝘢𝘭, 𝘪𝘴 𝘢𝘭 𝘢𝘴 𝘴𝘬𝘰𝘰𝘭𝘵𝘢𝘢𝘭 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘨𝘦𝘴𝘵𝘦𝘭 𝘯𝘪𝘦. ’𝘯 𝘝𝘰𝘳𝘪𝘨𝘦 𝘢𝘮𝘣𝘢𝘴𝘴𝘢𝘥𝘦𝘶𝘳 — “𝘗𝘪𝘯𝘨 𝘗𝘰𝘯𝘨” 𝘰𝘧 𝘴𝘰 𝘪𝘦𝘵𝘴 — 𝘸𝘰𝘶 𝘚𝘫𝘪𝘯𝘦𝘦𝘴 𝘩ê, 𝘦𝘯 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳 𝘩𝘦𝘵 𝘰𝘰𝘬 𝘍𝘢𝘯𝘢𝘨𝘢𝘭𝘰 𝘦𝘯 𝘒𝘪𝘴𝘸𝘢𝘩𝘪𝘭𝘪 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘨𝘦𝘴𝘵𝘦𝘭.
  Nou het die Ministerie van Onderwys na al die jare ontdek dat daar ’n tekort aan Damara/Nama-onderwysers is.
• 𝘈𝘮𝘢-𝘦?
  Kan Visepresident Lucia Witbooi en LPM se Bernhardus Swartbooi nie in goeie Afrikaans met Sanet Steenkamp gesels nie? Of het hulle haar amptelike besoek aan Geelbooi gemis?
• 𝘖𝘧 𝘮𝘰𝘦𝘵 𝘩𝘶𝘭𝘭𝘦 𝘦𝘦𝘳𝘴 𝘩𝘢𝘢𝘳 𝘧𝘰𝘵𝘰’𝘴 𝘰𝘱 𝘞𝘩𝘢𝘵𝘴𝘈𝘱𝘱 𝘦𝘯 𝘍𝘢𝘤𝘦𝘣𝘰𝘰𝘬 “𝘭𝘪𝘬𝘦” 𝘷𝘰𝘰𝘳𝘥𝘢𝘵 𝘴𝘺 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘶𝘭𝘭𝘦 𝘱𝘳𝘢𝘢𝘵?
  𝐖𝐨𝐫𝐝 𝐰𝐚𝐤𝐤𝐞𝐫 — 𝐩𝐫𝐚𝐚𝐭 𝐫𝐚𝐚𝐤 𝐚𝐥 𝐬𝐰𝐚𝐤𝐤𝐞𝐫.
  Dit was te verstane, en selfs redelik, om te verwag dat Namibiërs die oggend van 22 Maart 1990 met ’n onafhanklikheidsbabelas sou wakkerskrik, maar niemand het verwag dat dit in demokratiese alkoholisme sou ontaard nie, waar sogenaamde gekose “klieks” in die parlement ’n “werk-vir-kos-program” geword het.
• 𝘌𝘯𝘨𝘦𝘭𝘴 𝘪𝘴 𝘥𝘢𝘭𝘬 ’𝘯 𝘨𝘦𝘩𝘦𝘪𝘮𝘦 𝘸𝘢𝘱𝘦𝘯 𝘰𝘮 𝘥𝘰𝘰𝘥𝘨𝘦𝘸𝘰𝘯𝘦, 𝘢𝘭𝘭𝘦𝘥𝘢𝘢𝘨𝘴𝘦 𝘕𝘢𝘮𝘪𝘣𝘪ë𝘳𝘴 𝘷𝘦𝘳𝘸𝘢𝘳𝘥 𝘵𝘦 𝘩𝘰𝘶.
  Wat vir mense van ver af belowe word, sou in baie ander lande op die ergste as ’n “misdaad teen die armes” beskou word, en op die minste as sabotasie van vertroue.
  Afrikaans mag dalk help om die vuil wasgoed op die draad te kry, eerder as om dit onder in die politieke wasmandjie weg te steek.
  𝐌𝐚𝐚𝐤 𝐦𝐚𝐚𝐫 𝐬𝐞𝐥𝐟 𝐝𝐢𝐞 𝐭𝐚𝐚𝐥𝐬𝐨𝐦𝐦𝐞.
  Die grootste deel van die Namibiese dag word Afrikaans gepraat — van elke lokasie tot by die treinstasie, van buite tot binne die taxi’s, kombuise, tuine en jaartse, die kroeë en kerke — geskinder en gelag.
  Of is daar werklik leiers wat dink ’n taxi laai net mense op wat net Engels verstaan? Watter Omusati-drywer sal dit nou doen?
  Daar is 8 000 taxi’s in Windhoek (ministers s’n uitgesluit, al voel dit soos 80 000). Dan is daar nog die taxi’s van Rehoboth en Okahandja, en die nuwe woongebiede buite die stad. Daar is ’n verdere 17 000 taxi’s in die Ondangwa/Ongwediva/Oshakati-metropool, en die Kavango-, Zambesi- en LPM-“republieke” van //Kharas en Hardap het ook ’n paar honderd donkiekarre.
• 𝘈𝘭 𝘪𝘴 𝘥𝘪𝘦 𝘥𝘰𝘯𝘬𝘪𝘦 ’𝘯 𝘸𝘰𝘯𝘥𝘦𝘳𝘭𝘪𝘬𝘦 𝘥𝘪𝘯𝘨, 𝘩𝘦𝘵 𝘯𝘪𝘦 𝘢𝘭 𝘥𝘪𝘦 𝘥𝘰𝘯𝘬𝘪𝘦𝘮𝘰𝘥𝘦𝘭𝘭𝘦 ’𝘯 𝘩𝘢𝘯𝘥𝘳𝘦𝘮 𝘯𝘪𝘦 — 𝘦𝘯 𝘢𝘯𝘥𝘦𝘳𝘴 𝘢𝘴 𝘴𝘦𝘭𝘧𝘢𝘢𝘯𝘨𝘦𝘴𝘵𝘦𝘭𝘥𝘦 𝘢𝘯𝘢𝘭𝘪𝘴𝘵𝘦 𝘦𝘯 𝘢𝘬𝘵𝘪𝘷𝘪𝘴𝘵𝘦 — 𝘩𝘦𝘵 𝘯𝘪𝘦 𝘢𝘭𝘭𝘦 𝘥𝘰𝘯𝘬𝘪𝘦𝘴 𝘮𝘦𝘵 𝘩𝘢𝘯𝘥𝘳𝘦𝘮𝘮𝘦 𝘰𝘰𝘨𝘬𝘭𝘢𝘱𝘱𝘦 𝘸𝘢𝘵 𝘰𝘰𝘬 𝘬𝘢𝘯 “𝘥𝘪𝘮 𝘦𝘯 𝘣𝘳𝘪𝘨𝘩𝘵” 𝘯𝘪𝘦.
  Het Swapo se “think tank” al vir hul base gesê? Of het die leiers van die verskillende vrouefaksies al gevra wat die taxi- en straathoek-somme dalk werklik kan beteken?
  “𝐓𝐡𝐢𝐧𝐤 𝐓𝐚𝐧𝐤” 𝐥𝐨𝐨𝐩 𝐥𝐞𝐞𝐠 𝐦𝐞t ’𝐧 𝐭𝐢𝐞𝐤𝐢𝐞-𝐭𝐨𝐤𝐭𝐨𝐤𝐤𝐢𝐞.
  Baie eenvoudig: daar is so 30 000 taxi’s, met minstens drie passasiers iewers, elke sekonde van 05:00 tot minstens 09:00 elke oggend van elke dag — behalwe Saterdae en Sondae, wanneer politieke partye taxi’s betaal om mense van elke uithoek aan te ry, onderweg.
  Amper 300 000 Namibiërs is daagliks in transito, sonder aksie, as pendelaars wat nie ’n selfoon in ’n taxi sal uithaal nie, uit vrees dat dit gesteel sal word. Hulle sien nie “parades” en boodskappe van politici wat op hulself verlief geraak het en hulself “influencers” wil noem nie.
  President Ndaitwah moet die boodskap in Afrikaans kry: Mense vertrou háár, maar nie al haar aanstellings en selfaangestelde lofsangers nie.
  Dr. Ben Amadhila, dr. Elijah Ngurare, en selfs die Koning van die Ndonga’s kan haar dalk met die Afrikaans help:
  “Eksellensie, mense vertrou nie al jou aanstellings nie, en dink selfs die president vertrou julle nie almal nie. Dit lyk asof sommige van jou politieke raadgewers jou in ’n lokval gelei het.”
  𝐃𝐚𝐧 𝐧𝐨𝐮 𝐦𝐚𝐚𝐫 𝐝𝐢𝐞 𝐢𝐬𝐬𝐮𝐞 𝐯𝐚𝐧 𝐌𝐚𝐜 𝐇𝐞𝐧𝐠𝐚𝐫𝐢.
  Daar is mos genoeg Hengari’s rondom me. Ndaitwah wat kon keer. Nie net moes die president keer om hóm aan te stel nie, maar ook vir Mac Hengari om met die geraamtes in sy kas die aanstelling te aanvaar — en voorlopig van die hand te wys, totdat sy dinge “uitsorteer” is.
  𝐏𝐨𝐥𝐢𝐭𝐢𝐞𝐤𝐞 𝐯𝐚𝐥𝐬 𝐞𝐞𝐧𝐡𝐞𝐢𝐝𝐬𝐩𝐫𝐨𝐟𝐞𝐭𝐞
  Me. Ndaitwah se spannetjie wat onder haar rok wegkruip, moet dalk vir haar vir ’n slag die waarheid vertel.
  Daar is niemand in die wye wêreld wat glo dat sy en die Swapo Sekretaris-generaal — en “generaal van die denkbeeldige Omusati-rebelle,” Silly Sophie Shaningwa — nou skielik vriende is, net omdat sy ’n konferensie moes reel om dit aan te kondig nie.
  Die een wat dr. Ndaitwah die plan gegee het, het haar in ’n politieke hinderlaag ingelei. Hopenlik nie haar senior politieke raadgewer, Christine Hoebes, nie.
  By the way — bestaan daar volgens die wet só ’n pos as senior presidensiële raadgewer, of is dit een van daai poste waar Christine op die mat gerol en gesmeek het — soos Madame Mbuende Hinda destyds vir president Geingob toe hul beeste nog in een kraal was?
• 𝘝𝘪𝘳 𝘴𝘶𝘭𝘬𝘦 𝘴𝘸𝘢𝘬 𝘣𝘦𝘱𝘭𝘢𝘯𝘯𝘪𝘯𝘨 𝘸𝘰𝘳𝘥 𝘥𝘳. 𝘔𝘣𝘶𝘦𝘯𝘥𝘦 𝘯𝘰𝘶 𝘥𝘪𝘦 𝘋𝘪𝘳𝘦𝘬𝘵𝘦𝘶𝘳 𝘷𝘢𝘯 𝘉𝘦𝘱𝘭𝘢𝘯𝘯𝘪𝘯𝘨, 𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘖𝘷𝘢𝘩𝘦𝘳𝘦𝘳𝘰 𝘪𝘴 𝘴𝘰 𝘷𝘦𝘳𝘥𝘦𝘦𝘭𝘥 𝘥𝘢𝘵 𝘥𝘪𝘦 𝘙𝘶𝘪𝘵𝘦𝘳𝘴𝘵𝘢𝘯𝘥𝘣𝘦𝘦𝘭𝘥 𝘰𝘱 𝘎𝘦𝘯𝘰𝘤𝘪𝘥𝘦-𝘥𝘢𝘨 𝘮𝘰𝘦𝘴 𝘸𝘦𝘨𝘬𝘳𝘶𝘪𝘱, 𝘦𝘯 𝘊𝘶𝘳𝘵 𝘷𝘰𝘯 𝘍𝘳𝘢𝘯ç𝘰𝘪𝘴 𝘩𝘰𝘮𝘴𝘦𝘭𝘧 𝘪𝘯 ’𝘯 𝘣𝘶𝘪𝘵𝘦𝘬𝘢𝘮𝘦𝘳 𝘵𝘰𝘦𝘨𝘦𝘴𝘭𝘶𝘪𝘵 𝘩𝘦𝘵.
  Vir watter rede op aarde sal ’n minister in die Presidensie nou tevrede wees met ’n raadgewer-pos?
• 𝘚𝘺 𝘪𝘴 “𝘨𝘦𝘥𝘦𝘮𝘰𝘵𝘦 é𝘯 𝘱𝘳𝘰𝘮𝘰te,” 𝘦𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘴𝘦𝘯𝘪𝘰𝘳 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘪𝘦 𝘳𝘢𝘢𝘥𝘨𝘦𝘸𝘦𝘳-𝘱𝘰𝘴 𝘪𝘴 𝘴𝘦𝘬𝘦𝘳 𝘮𝘢𝘢𝘳 𝘯𝘦𝘵 ’𝘯 𝘴𝘢𝘭𝘢𝘳𝘪𝘴𝘷𝘦𝘳𝘩𝘰𝘨𝘪𝘯𝘨, 𝘰𝘧 𝘩𝘰𝘦?
  Nou weet Namibiërs daar is probleme — en almal het geweet met “Silly Sophie” sal die bom bars.
• 𝘚𝘦𝘭𝘧𝘴 “𝘚𝘪𝘭𝘭𝘺 𝘚𝘰𝘱𝘩𝘪𝘦” 𝘴𝘢𝘭 𝘵𝘰𝘨 𝘷𝘦𝘳𝘴𝘵𝘢𝘢𝘯 𝘥𝘢𝘵 𝘯𝘪𝘦𝘮𝘢𝘯𝘥 𝘥𝘪𝘦 𝘴𝘦𝘭𝘧𝘢𝘢𝘯𝘨𝘦𝘴𝘵𝘦𝘭𝘥𝘦 “𝘮𝘢” 𝘷𝘢𝘯 𝘸𝘺𝘭𝘦 𝘱𝘳𝘦𝘴𝘪𝘥𝘦𝘯𝘵 𝘎𝘦𝘪𝘯𝘨𝘰𝘣 é𝘯 𝘰𝘰𝘬 𝘥𝘪𝘦 “𝘴𝘶𝘴𝘵𝘦𝘳” 𝘷𝘢𝘯 𝘱𝘳𝘦𝘴𝘪𝘥𝘦𝘯𝘵 𝘕𝘥𝘢𝘪𝘵𝘸𝘢𝘩 𝘬𝘢𝘯 𝘸𝘦𝘦𝘴 𝘯𝘪𝘦.
  Dit is niks anders as politieke bloedskande nie!
• 𝘋𝘪𝘵 𝘪𝘴 𝘯𝘪𝘦 𝘯𝘦𝘵 “𝘴𝘪𝘭𝘭𝘺” 𝘯𝘪𝘦, 𝘥𝘪𝘵 𝘪𝘴 ‘𝘯 𝘣𝘭𝘦𝘳𝘳𝘪𝘦 𝘴𝘬𝘢𝘯𝘥𝘦.